आँशु झारी तिमी जाँदा बाटो हेरे मैले सोसिन्दैथे मेरै सामु, माटो हेरे मैले ।
अन्तिम् पल हात चुमी टाढा भए पछि
बसेका ती डाम हरु ,टाटो हेरे मैले ।
कुना कानी खोजी गरे कुन् झ्यालमा छौ की
चुरी सुन्य हुँदा ढिकी, जाँतो हेरे मैले।
को नै छ र यो बेलामा कठै!मेरो भन्ने
नदेखिने आफै भित्र ,गाँठो हेरे मैले ।
प्रतिच्छेदित् किरणमा बिम्ब तिम्रो छैन
देखु मुख भन्दै तस्बिर्, साटो हेरे मैले ।
अन्त्यानुप्रास् बाँच्नु छैन अब निधो गर्दै
जीवन अन्त जलाइने, भाटो हेरे मैले ।
बुद्धि मोक्तान
दक्षिण कोरिया
No comments:
Post a Comment