रहर त रहरै हो

सुखले बाँच्ने रहर मेरो,  रहर त रहरै हो 

कठिन् छ यात्रा भित्रनु फेरी,शहर त शहरै हो 

सुखान्त  खोजेँ  नगरी दु:ख जिन्दगी बिलासको 

जोतेको छैन एक फोक्टै खेत,बहर त बहरै हो  

 'आतिनु हुन्न बिपत्ति पर्दा!'भनेर सम्झाउँछु 

काम्दैछ मुटु आफ्नै चै फेरी, कहर त कहरै हो 

उब्जाउ  खोजेँ  प्ररिश्रम पछि हात लागि शुन्य थ्यो  

के सिंच्नु ब्यर्थै सप्रिन्न बाली,बगर त बगरै हो

हाँसेर मरौ संगै नै प्रिय! भन्दा ती प्रियाले 

निलिन्छ कहाँ?सजिलै थोपा,जहर त जहरै हो