बग्न दिए सुक्थ्यो आँसु,रोक भन्यो परेलीमा ।
मोती खोज्दा ढुङ्गा डुब्यो के नै टिपौ अभागीले
संगै टिपौ भन्थ्यो कठै!साथ छाडी बैमानीले
बिलाइ जाने शीत रै छ ,भरी देखेँ तरेलीमा ।
बग्न दिए सुक्थ्यो आँसु,रोक भन्यो परेलीमा ।
माया जोखेँ विश्वासले तराजुको मान्छेसँग
चुड्दा चुड्दै सके सबै के नै रह्यो भान्सेसंग ?
रुनु रैछ जुनी भर,एकछिन हाँसेँ बयेलीमा ।
बग्न दिए सुक्थ्यो आँसु,रोक भन्यो परेलीमा ।
बुद्धि मोक्तान
No comments:
Post a Comment