डम्फु साझ-2

part -2

डम्फु साझको भोली पल्ट साझ लिना काम बाट फर्किन ।पटक पटक हातको मोबाइल
ले सजनको नम्बर डायल गर्नु कोसिस गर्‍यो तर सकेन। येसै बेला उसको
मोबाइल्मा रिङ्ग आयो हतार हतार उठाइन फोन उही सजनको रहेछ ' हेल्लो तिमी
लाई सञ्चै छ?" सजनको आवाज मा लिनाले भनिन ,"सन्चो बिसन्चो भन्दा पनि
मानसिकता अलिक तरल भएको छ । हिजो को साझ देखि मलाई त्यो हवङ नदी को
किनारा साचै रमाइलो लाग्दै छ । तिमी किनरै किनारा आफ्नो कोठातिर लागेउ म
ट्रैन छाडेर बिस्तारै बाटो लागे बाटो भारी तिम्रो याद आयो । आज दिउसो पनि
हिजोको झझलको आइ नै रहयो / दम्फु साझमा चार सय मान्छेहरु मा खै किन
तिम्रो मात्र मुहारको याद मेरो मन मा छ आखिर किन हो मलाई पनि थाहा छैन ।
" लिना ले येती भनि सक्दा सजन को मन पनि कता कता तरल भयो । उसले मलिन
स्वर मा भन्यो ,"लिना !तिम्रो मात्र दिन हरु त्यसरी बितेका होइनन मेरो
पनि हालत उस्ताइ छ । हो त्यो हावङ नदी को किनारमा झुमिएका मायालु हरु अनी
सरर हिडेका दुङ्गाहरु ........ती च्खेवाका जोडी...... अनी पानी हास.....
मैले मान्छेको जीवन यो देखेर के हो भनि आफैलाई सोधे खै मैले यो मेल्वन
शहर को मान्छेको हुलमा आफुलाई एक्लो ठानेको थिए आज तिमी सग यसरी कुरा
गर्दा त्यो एक्लो पन हराएको छ। "। सजन ले येती भनि सक्दा समय निकै
बितिसकेको थियो । लिनाले फोन राख्ने कुरा गर्नु भन्दा पहीले नै लिनाले
हामी दुबइको मनको किनारा त्यो हवाङ नदी मा   कुनै दिन भेटौँला नी भनेकी
थियिन । लिना ले आफ्नो लट्रैएको कपाल समल्दै 'हुन्छ अबो आउने शनिबार
त्यही हवाङ नदी किनारा मा भेटु है " भनिन । सजनले " हुन्छ भन्दै फोन राख्यो"