बिना माया तुर्दा खेरी

लाखौ कुरा मनमा खेल्यो बैगुनीलाई कुर्दा खेरी  

वियोग को गजल बन्यो त्यति बेलै फुर्दा खेरी 

रंग फेर्ने दुनियाँमा सत्य बोलेँ भन्दा भन्दै
चट्ट भुल्न गाह्रो हुन्न अन्य प्रिय जुर्दा खेरी 

शीतको चिसो छलुँ भन्थेँ उनकै न्यानो अंगालोमा
बाँच्नु व्यर्थै ठानी मरेँ काखमा पराइ घुर्दा खेरी  

सोधी खोजी थिएन खै रुदै रुदै बाँच्ने बेला
सबले छुन खोजे जीवन खरानी भै पुर्दा खेरी  

निधार देखि सबले भन्थे'भाग्यमानी छौ है तिमी'
कसले देख्यो खोटी जीवन बिना माया तुर्दा खेरी